Gedoe over de opvoeding na scheiding
Tijdens je huwelijk en ook zeker na je scheiding kan de aanpak van de opvoeding van jullie kinderen gedoe opleveren. Dat zorgt voor stress, zorgen en frustraties. Want hoe gaat het met je kinderen als ze bij hun vader zijn. Is hij niet te streng? En zou het hun moeder nu wèl lukken om de kinderen zonder al te veel gedoe in bed te krijgen?
Als je samen bent, heb je allebei je eigen input in de opvoeding van je kinderen. Bij sommige ouders loopt dit bijna vanzelf. Je vult elkaar aan, neemt het even over als je het even niet meer trekt met je peuter of puber (geloof me, bijna hetzelfde 😊).
Als opvoeders vind je samen het wiel uit
Je leert samen de handleiding van je kind kennen en ontdekt in elke nieuwe fase dat er weer een uitdaging op je wacht. Hoe gaan we hier nu weer op reageren….? Je overlegt, wordt het eens, maakt ruzie over de aanpak en vindt een modus waarbij je elkaar ruimte geeft als opvoeder.
Vanuit een basis van vertrouwen. We doen allebei ons best en hebben het beste voor met de kinderen. Soms maken we missers en ook dat hoort erbij. (nb. dan heb ik het natuurlijk niet over echte fysieke of emotionele mishandeling). Ook daar leren kinderen van. Zeker als je als ouder terug kunt komen op je uitglijer, jezelf verbetert en na een misser de band tussen jou en je kind herstelt.
Ik doe de opvoeding op mijn manier
Maar soms lukt niet om als opvoeders samen door één deur te kunnen……In dat geval heb je strijd over de opvoeding, kom je in het domein van ‘goed en fout”. Ga je elkaar overtuigen dat jouw aanpak de beste is. In sommige gevallen trekt één van beide ouders zich terug, “Oké doe jij het dan maar als je het zo goed weet….’.
Of je hebt allebei je eigen aanpak. Die de ander met argusogen bekijkt. En in het slechtste geval met een dosis kritiek en verwijten becommentarieert. Je bent te streng, te soft, te dwingend, te beschermend …..
En dan ga je uit elkaar
Waar je samen de opvoeding een soort balans in de opvoeding houdt, sta je er na je scheiding alleen voor. Alle struggle op je zorgdagen moet je alleen met je kinderen oplossen. Geen partner die het even overneemt, iets influistert, een handgebaar maakt (joh, laat gáán..). Je moet alles in je eentje regelen.
Die knuffel bij een valpartij of na een dikke onvoldoende. Of juist aanmoediging: Kom op, opstappen, doorgaan. Aandacht voor huiswerk, bedtijden, grenzen aangeven. De belangrijkste onderdelen van de opvoeding moet je zelf in evenwicht zien te krijgen: steun, sturing en stimulans. Je kinderen hebben ze alle drie nodig.
De ander ziet niet meer hoe jij je ontwikkelt als alleenstaande ouder
Waar je elkaar kon aanvullen toen je samen was, heb je na een scheiding weinig zicht meer op hoe de andere ouder reageert op de kinderen. Dat maakt dat ouders zich soms bovenmatig met elkaar willen bemoeien. Zeker als er al weinig ruimte was voor verschil in opvoedstijl vóór de scheiding.
Zorgen uiten, ongevraagde adviezen geven, alles willen weten en afstemmen of dichttimmeren in een ouderschapsplan. Afhankelijk van waar jullie je goed bij voelen, is het goed te beseffen dat de ‘minder ontwikkelde’ kanten van de andere ouder, vaak ontwikkelen als je alleenstaande ouder wordt. Natuurlijk krijgt je kind ook van jou een pleister. Natuurlijk let mama ook op huiswerk maken. En ja, er zal ook verschil zijn. Maar dat verschil moet geen bron van strijd te worden of blijven.
Kinderen kunnen meestal goed omgaan met verschil tussen papa en mama
Twee exact dezelfde ouders die alles precies hetzelfde aanpakken. Dat kan natuurlijk niet. Het lijkt me zelfs een horroscenario voor kinderen. Het over alles eens zijn in de opvoeding is niet haalbaar. Kinderen leren juist van hun ouders dat er meerdere manieren zijn om iets aan te pakken.
Mama doet het wat liever of maakt er een wedstrijd van, papa maakt er een grapje van of belooft wat lekkers als je luistert…. Is er een goed en een foute manier? Zolang je als ouder veilig en redelijk voorspelbaar bent voor je kind, kan hij/zij verschil prima aan. En natuurlijk, als je kind een specifieke uitdaging heeft waarbij eenduidigheid van groot belang is, heb je meer te doen als ouders. Maar continue strijd over verschillen in opvoedstijl, daar raken kinderen pas echt door beschadigd.
Wil je af van strijd over de opvoeding? Het is echt simpeler dan je denkt. Het leven is te leuk voor gedoe. Bel dus meteen.
