Wachten op regen als je huis in de fik staat. Deze zin las ik in het boek ‘ Wil je met me scheiden’? Het was een treffende beschrijving over het fenomeen dat veel stellen overkomt. Wachten op betere tijden. Hopen dat de ruzies of stiltes minder worden en de brand vanzelf uit gaat.
En met brand bedoel ik niet het vuur. Ja, dat dooft ook vaak. Maar dat wil je dan juist weer niet. Dit wordt een gekke blog (😉)
Brand dooft niet vanzelf en het vuurtje moet je oppoken.
De brand gaat over gevaar, over risico op elkaar kwijtraken. Over onuitgesproken wensen en verlangens. Over wat je zoekt in een relatie. Over de veiligheid van geaccepteerd worden zodat je je binnen je relatie veilig en gezien voelt. Er als compleet mens mogen zijn, met al je mooie en schaduwkanten. En de onvrede als deze bedding mist. Als je voelt dat je uit elkaar groeit. De ruzies die je er over hebt of het vermijden en ontlopen van lastige gesprekken. Die brand kan heet zijn of héél koud.
Het vuur gaat over de passie, de warmte, de onvoorwaardelijke liefde. De interesse in elkaar. Je best doen het leven voor elkaar mooier te maken. Het is logisch dat de vlammen door de tijd heen wat minder hoog zijn. Je hebt zoveel rollen en taken te vervullen, dat de charme van het begin er wel een beetje afgaat. Maar je snapt dat als geen brandstof toevoegt aan het vuur, de vlam onherroepelijk uit gaat.
Hulp zoeken vraagt moed
Of het bij jullie gaat over de brand blussen of het vuur weer aan wakkeren. Het maakt niet uit. Het vraagt in beide gevallen lef. De moed om te erkennen dat er iets niet goed zit. Dat je iets nodig hebt binnen je relatie wat er niet (meer) is. Juist omdat je zo belangrijk bent voor elkaar, is het extra pijnlijk om hierover in gesprek te gaan. Je voelt je afgewezen of niet gezien in alle pogingen om het je partner naar de zin te maken. Maar realiseer je, dat wat jij bedenkt aan liefs, hoeft niet aan te sluiten bij wat de ander nodig heeft om zich geliefd te voelen.
Soms doe je dingen waar de ander niet op zit te wachten
Voorbeeldje uit mijn eigen leven. Mijn man is opgevoed in een gezin met een hele dienstbare moeder. Hij voelt zich helemaal happy als ik dingen voor hem doe. Liefde uiten is voor hem: dingen voor een ander doen. Dat zit bij mij heel anders. Ik voel me gewaardeerd door complimenten en aandacht. Dat hij geheel belangeloos dingen voor me doet, zie ik als onderdeel van onze taakverdeling en verschil in kwaliteiten (hij is nu eenmaal beter in technische dingen dan ik). Als je dit niet van elkaar weet en begrijpt, ontstaat er frustratie en teleurstelling.
Wees je bewust van de manier waarop jij je geliefd voelt
En zeg dat dan ook gewoon! Eén van de meest voorkomende redenen van scheiding is het niet begrijpen en uitspreken van wat je nodig hebt om gelukkig te zijn in je relatie. Je denkt dat de ander het maar moet weten. Maar dat is dus niet zo! Niemand weet wat er in jouw hoofd leeft. En hoe helpend is als de ander weet van welke dingen jij blij wordt. Scheelt een hoop misverstanden en frustraties.
